Sri Lanka
Blijf op de hoogte en volg Lara
18 Juli 2013 | Sri Lanka, Negombo
Sri Lanka, de laatste bestemming van deze reis alweer! De eerste dagen heb ik alleen doorgebracht in Negombo, een dorpje vlak bij het vliegveld. De mannen zijn hier echt vies want ze lopen alleen maar te staren en te kwijlen, ookal draag ik hier lange kleren. Bah! In deze dagen ben ik wat gaan rondlopen en kijken naar leuke hotels voor als Paul er is en ben ik nog even naar het ziekenhuis gegaan voor m'n ontstoken muggenbeten. Gewoon weer antibiotica (het redmiddel voor alles) gekregen. Het ziekenhuis was trouwens wel chaos! Overal mensen (staarders) die door elkaar heen lopen, overal rijen en behoorlijk ongeorganiseerd. Maar ziekenhuizen die van de regering zijn, zijn wel gratis, zelfs voor toeristen! Nog even een dagje een fietsje gehuurd en gaan rondfietsen door Negombo, waar nog veel Nederlandse overblijfselen zijn uit de koloniale tijd, zoals kerken, straatnamen en zelfs kanalen.
Op de 29e 'sochtends (heeel vroeg =O) ging ik Paul ophalen van het vliegveld, na 6 maanden elkaar niet gezien te hebben was dat wel heel erg fijn! Een van de bewakers voor het vliegveld had ervoor gezorgd dat ik in de aankomsthal mocht wachten (als je dat normaal gesproken wilde moest je een kaartje halen en in de rij gaan staan)...wat is het soms fijn om een bleekscheet te zijn.
De eerste dagen hebben we in Negombo doorgebracht waar niet bijster veel te doen is. We hebben besloten dat we niet heel Sri Lanka gaan doorreizen, ik heb al veel gezien en Paul heeft vakantie, dus we gaan vooral chillen en we zien wel waar we uitkomen :). Daarom zijn we na een paar dagen met de bus naar Galle gegaan, een schattig koloniaal stadje in het zuiden aan de kust. Eerst moesten we met de bus naar Colombo en vanaf daar nog ongeveer 3,5 uur naar Galle. Geen probleem voor iemand die gemiddeld elke keer 7 a 8 uur in de bus moest zitten...ware het niet dat ik een blaasontsteking had gekregen in de bus door de AC. Niet fijn! Dus in Galle weer naar het ziekenhuis. Deze keer een prive ziekenhuis want die zat dicht bij. Een tuktuk-chauffeur die ons heeft gebracht heeft alles geregeld en gezorgd dat we lokale prijzen betaalden in plaats van de toeristenprijs. We hebben nog een dagje rondgelopen in Galle zelf met wederom veel Nederlandse straatnamen en zelfs nog een fortmuur met het embleem van de VOC erop. En natuurlijk waren er weer verkopers. Deze keer met oude Nederlandse munten. Zodra er een achter kwam dat we uit Nederland kwamen vroeg hij doodleuk: 'you know Utrecht???'...nee, Utrecht kennen we niet.
De dag erna zijn we naar Unuwatuna vertrokken, iets buiten Galle. Dit dorpje ligt in een baai aan de zee en is echt een klein paradijsje. Maansteen-blauw water, palmbomen en een mooi strand (hoewel er wel telkens bij elke golf een deel wegspoelt). Hier verblijven we in het hotel Peacock, met hele leuke en enthousiaste mensen. We komen erachter dat in dit hele gebied alles is weggespoeld tijdens de tsunami 2004, ook het hotel waar we in verblijven. De verhalen die we horen zijn echt verschrikkelijk, maar het mooie is wel dat mensen nu vooral bij de dag leven omdat ze weten dat het zomaar over kan zijn. We besluiten hier ongeveer 2 weken te blijven en vanaf hier dingen te gaan ondernemen.
We huren een paar dagen een scooter, en op een dag rijden we ongeveer 200 km, helemaal naar Tangalle, waar we lunchen en weer terugrijden. Onderweg overal militairen met flinke geweren vanwege de aankomst van de president in Tangalle. Overal lopen koeien op straat en het verkeer is echt echt echt heeeel krankzinnig. Ik ben blij dat Paul rijdt en dat hij het hoofd koel weet te houden want ik sta echt doodsangsten uit in het begin. De bussen rijden hier het hardst en ze halen vaak met z'n 3en tegelijk in. Toeterend en scheurend zigzaggen ze overal omheen, zowel links als rechts inhalend, het maakt ze allemaal niet uit. We zijn veilig thuisgekomen, helemaal stram van 7 uur lang op de scooter zitten, maar we hebben wel veel gezien! De hele weg ligt langs de kust en de sneeuwwitte stranden die je ziet en de zee zijn echt de moeite waard.
Een paar avonden drinken we arrack met de hoteleigenaar, die na een paar drankjes (waar hij wel van houdt) heel hard gaat giechelen en alles grappig vindt en gaat vertellen waar hij nog heen wil in de wereld. Een ruimdenkende man, hoewel hij echt zijn ogen uitkeek toen ik een foto van een hamster liet zien...hij wist niet wat het was. Ook een panda had hij nog nooit van gehoord en toen ik een foto liet zien dacht hij dat het een hond was.
Een tip: drink geen (lees: niet teveel) arrack , het geeft behoorlijk wat hoofdpijn. Arrack-attack!
We krijgen hier veel inzicht in de Sri Lankese politiek en hoe de regering hier in elkaar zit en hoe de mensen hier over denken. Daar ga ik hier niet teveel over uitwijden op internet (moet straks nog vliegen, anders mag ik misschien het land niet uit =P). Ook komen we veel te weten over hoe de mensen hier samenleven en hoe de verschillende religies hier in elkaar zitten en naast elkaar bestaan. Vooral na de oorlog, die in 2009 was afgelopen. Sri Lanka is een interessant land, maar toeristen zijn ze nog niet gewend. Het is te merken in de prijzen (als toerist betaal je makkelijk 3 a 4 keer de 'normale' prijs als je niet afdingt) en ze proberen je toch wel op te lichten als je niet oppast. Toen 1 kerel van het hotel dat bij ons probeerde, hebben we toch even flink stennis lopen trappen (en we kwamen als overwinnaars uit de strijd, muwaha).
De laatste dagen zijn we naar Colombo gegaan, de hoofdstad waar we wat hebben rondgelopen en gewinkeld (eindelijk)! We verbleven alleen in een hotel waar we een hele vieze kamer hadden. Toen ik een kakkerlak zag lopen werd het me toch echt teveel en zijn we bij de receptie gaan klagen waardoor we een soort suite kregen (naar maatstaven van dat hotel in iedergeval) die een heel stuk beter was! Oke, we hebben misschien bij de receptie verteld dat er 5 kakkerlakken in het bed zaten in plaats van 1 op de grond...
's Avonds zijn we nog eventjes bij een pub een drankje gaan doen.
De laatste 2 dagen zijn we weer in Negombo en kopen we nog wat souvenirtjes en regelen we de laatste zaakjes. Het is vreemd dat ik over ongeveer 27 uur in Nederland sta. Vanavond om 00:25 (Sri Lankese tijd) vliegen we naar Frankfurt en vanuit daar pakken we de trein naar Roosendaal. Na bijna 7 maanden zal ik dan weer op Nederlandse bodem staan en dat voelt heel vreemd en ik heb eigenlijk niet echt het idee dat ik naar huis ga!
Op de 29e 'sochtends (heeel vroeg =O) ging ik Paul ophalen van het vliegveld, na 6 maanden elkaar niet gezien te hebben was dat wel heel erg fijn! Een van de bewakers voor het vliegveld had ervoor gezorgd dat ik in de aankomsthal mocht wachten (als je dat normaal gesproken wilde moest je een kaartje halen en in de rij gaan staan)...wat is het soms fijn om een bleekscheet te zijn.
De eerste dagen hebben we in Negombo doorgebracht waar niet bijster veel te doen is. We hebben besloten dat we niet heel Sri Lanka gaan doorreizen, ik heb al veel gezien en Paul heeft vakantie, dus we gaan vooral chillen en we zien wel waar we uitkomen :). Daarom zijn we na een paar dagen met de bus naar Galle gegaan, een schattig koloniaal stadje in het zuiden aan de kust. Eerst moesten we met de bus naar Colombo en vanaf daar nog ongeveer 3,5 uur naar Galle. Geen probleem voor iemand die gemiddeld elke keer 7 a 8 uur in de bus moest zitten...ware het niet dat ik een blaasontsteking had gekregen in de bus door de AC. Niet fijn! Dus in Galle weer naar het ziekenhuis. Deze keer een prive ziekenhuis want die zat dicht bij. Een tuktuk-chauffeur die ons heeft gebracht heeft alles geregeld en gezorgd dat we lokale prijzen betaalden in plaats van de toeristenprijs. We hebben nog een dagje rondgelopen in Galle zelf met wederom veel Nederlandse straatnamen en zelfs nog een fortmuur met het embleem van de VOC erop. En natuurlijk waren er weer verkopers. Deze keer met oude Nederlandse munten. Zodra er een achter kwam dat we uit Nederland kwamen vroeg hij doodleuk: 'you know Utrecht???'...nee, Utrecht kennen we niet.
De dag erna zijn we naar Unuwatuna vertrokken, iets buiten Galle. Dit dorpje ligt in een baai aan de zee en is echt een klein paradijsje. Maansteen-blauw water, palmbomen en een mooi strand (hoewel er wel telkens bij elke golf een deel wegspoelt). Hier verblijven we in het hotel Peacock, met hele leuke en enthousiaste mensen. We komen erachter dat in dit hele gebied alles is weggespoeld tijdens de tsunami 2004, ook het hotel waar we in verblijven. De verhalen die we horen zijn echt verschrikkelijk, maar het mooie is wel dat mensen nu vooral bij de dag leven omdat ze weten dat het zomaar over kan zijn. We besluiten hier ongeveer 2 weken te blijven en vanaf hier dingen te gaan ondernemen.
We huren een paar dagen een scooter, en op een dag rijden we ongeveer 200 km, helemaal naar Tangalle, waar we lunchen en weer terugrijden. Onderweg overal militairen met flinke geweren vanwege de aankomst van de president in Tangalle. Overal lopen koeien op straat en het verkeer is echt echt echt heeeel krankzinnig. Ik ben blij dat Paul rijdt en dat hij het hoofd koel weet te houden want ik sta echt doodsangsten uit in het begin. De bussen rijden hier het hardst en ze halen vaak met z'n 3en tegelijk in. Toeterend en scheurend zigzaggen ze overal omheen, zowel links als rechts inhalend, het maakt ze allemaal niet uit. We zijn veilig thuisgekomen, helemaal stram van 7 uur lang op de scooter zitten, maar we hebben wel veel gezien! De hele weg ligt langs de kust en de sneeuwwitte stranden die je ziet en de zee zijn echt de moeite waard.
Een paar avonden drinken we arrack met de hoteleigenaar, die na een paar drankjes (waar hij wel van houdt) heel hard gaat giechelen en alles grappig vindt en gaat vertellen waar hij nog heen wil in de wereld. Een ruimdenkende man, hoewel hij echt zijn ogen uitkeek toen ik een foto van een hamster liet zien...hij wist niet wat het was. Ook een panda had hij nog nooit van gehoord en toen ik een foto liet zien dacht hij dat het een hond was.
Een tip: drink geen (lees: niet teveel) arrack , het geeft behoorlijk wat hoofdpijn. Arrack-attack!
We krijgen hier veel inzicht in de Sri Lankese politiek en hoe de regering hier in elkaar zit en hoe de mensen hier over denken. Daar ga ik hier niet teveel over uitwijden op internet (moet straks nog vliegen, anders mag ik misschien het land niet uit =P). Ook komen we veel te weten over hoe de mensen hier samenleven en hoe de verschillende religies hier in elkaar zitten en naast elkaar bestaan. Vooral na de oorlog, die in 2009 was afgelopen. Sri Lanka is een interessant land, maar toeristen zijn ze nog niet gewend. Het is te merken in de prijzen (als toerist betaal je makkelijk 3 a 4 keer de 'normale' prijs als je niet afdingt) en ze proberen je toch wel op te lichten als je niet oppast. Toen 1 kerel van het hotel dat bij ons probeerde, hebben we toch even flink stennis lopen trappen (en we kwamen als overwinnaars uit de strijd, muwaha).
De laatste dagen zijn we naar Colombo gegaan, de hoofdstad waar we wat hebben rondgelopen en gewinkeld (eindelijk)! We verbleven alleen in een hotel waar we een hele vieze kamer hadden. Toen ik een kakkerlak zag lopen werd het me toch echt teveel en zijn we bij de receptie gaan klagen waardoor we een soort suite kregen (naar maatstaven van dat hotel in iedergeval) die een heel stuk beter was! Oke, we hebben misschien bij de receptie verteld dat er 5 kakkerlakken in het bed zaten in plaats van 1 op de grond...
's Avonds zijn we nog eventjes bij een pub een drankje gaan doen.
De laatste 2 dagen zijn we weer in Negombo en kopen we nog wat souvenirtjes en regelen we de laatste zaakjes. Het is vreemd dat ik over ongeveer 27 uur in Nederland sta. Vanavond om 00:25 (Sri Lankese tijd) vliegen we naar Frankfurt en vanuit daar pakken we de trein naar Roosendaal. Na bijna 7 maanden zal ik dan weer op Nederlandse bodem staan en dat voelt heel vreemd en ik heb eigenlijk niet echt het idee dat ik naar huis ga!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
