Nicaragua: León

06-10-2015
De lonely planet vertelt ons dat we de bus naar León heel vroeg moeten pakken (5:45) of pas om 15:00. We willen eigenlijk geen van beiden en bovendien hebben we de ochtendbus al lang en breed gemist. Als we de bus van 15:00 pakken, komen we pas rond 17:00 aan in León en aangezien we geen hostels van te voren boeken, zouden we dan in het donker moeten rondlopen met onze backpacks (we hebben één regel tijdens deze reis en dat is niet met de backpacks rondlopen in het donker in een stad die we niet kennen). Paul stelt daarom voor om gewoon heen en weer te lopen naar de busterminal (1,5 km heen...en terug...door de brandende hitte. Oké dat is overdreven, maar het is wel warm!). Het blijkt een hele slimme zet te zijn, want er gaan ook microbussen naar León die pas vertrekken als ze vol zitten. We gaan dus snel terug naar het hostel, pakken onze backpacks, checken uit en nemen een taxi terug naar de busterminal. Gelukkig staat de microbus er nog die we de eerste keer hadden gezien (anders hadden we nog makkelijk 3 uur moeten wachten). ´When full´ betekent ook dat het busje pas gaat rijden wanneer het bomvol is. We doen er maar 2 uurtjes over: 11:15-13:15 en dan staan we al in León.

Bij de busterminal wachten bike-taxi´s die ons met alle geweld naar het centrum willen brengen. We wisten hoe ver het ongeveer was om te lopen (2 km), maar deze vriendelijke mannetjes maakten het wel heel bont: no señor, het is 6 km! Chica, 6 km!!Daar trappen we natuurlijk niet in en we houden vol dat we willen lopen. Dus na weer wat woorden Spaans te hebben geleerd, nemen op de hoek van de straat (waar ze ons niet meer kunnen zien) een taxi. Achteraf gezien is het inderdaad een beetje te ver om te lopen, maar we zijn wel 3 keer goedkoper uit met de taxi dan met de bike-taxi.

Ik denk weer eens te kunnen navigeren naar een hostel wat absoluut geen strak plan blijkt. We komen dan ook aan de andere kant van de stad terecht. Schoorvoetend geef ik de kaart aan Paul, die voorstelt om eerst wat te gaan eten waarna we verder lopen op zoek naar een hostel. We kiezen voor Lazybones, een rustig hostel met leuke kamers, pooltafel, ´s ochtends gratis koffie, computers en een zwembadje (ik dacht eerst: dat is echt een klein zwembad, maar we hebben het opgemeten en het blijkt het groter te zijn dan mijn oude kamer in Tilburg...). Omdat het al laat is, besluiten we om in de buurt van het hostel te blijven, te zwemmen en wat te gaan eten bij Pinchanditos (in het vervolg als ik zeg ´we gaan wat eten´ zonder een ander restaurant erbij te vernoemen, ga er dan maar vanuit dat we wéér daar hebben gegeten. Ontzettend leuk tentje met een zeer vriendelijke eigenaar/ober die we gedurende de week steeds beter kunnen verstaan).

07-10-2015
Vandaag gaan we León verkennen. Na een smoothie als ontbijt, lopen we langs de Catedral, Iglesia de la Recoleccion, Iglesia Dulce Nombre de Jesús en El Calvario. We wilden ´s middags nog in de Catedral de toren op klimmen en nog meer bekijken op loopafstand van León, maar het is vandaag ontzettend warm. We drinken in een zéér lokaal tentje een zéér lokaal drankje (wat we allebei niet lekker vinden: ananassap...maar dan roze, dat kan gewoon niet kloppen) en besluiten het maar voor gezien te houden. We gaan tegen het eind van de middag terug om wat te eten en dan naar het hostel. Rustig aan (mañana mañana bevalt heel goed): een beetje zwemmen, beetje poolen en klaarmaken voor de avond. We gaan stappen bij Oxygene. Dat is ook een verhaal opzich.

Oxygene is een club waar veel reggaeton, suave en salsa wordt gedraaid. Het is echt een leuke tent. Hier komt de maar: op een gegeven moment zien we twee kerels, die overduidelijk geen locals zijn. Wel staat er een dame bij hen, die overduidelijk wél een local is. Zij doet ´dansjes´ waar Miley Cirus en Barbie van Oh oh Cherso niet tegenop kunnen. Laten we het erop houden dat de twee kerels het prima vinden en heupbewegingen maken die je liever niet in een club wil zien (oké, dat gebeurt overal ter wereld). We raken aan de praat met de kerels die uit de USA komen, zat zijn en een apparaatje hebben waar geconcentreerde marihuana zit. Hoe ze dat het land in hebben gesmokkeld, Joost mag het weten, maar volgens mij wordt je daarvoor opgehangen hier. Zonder enige gêne, roken ze dat spul , praten ze luidkeels over hoe verrot de USA is en dat ze niets liever willen dan verhuizen (bijgestaan door heel veel ´fuck America´). Maar: nee ze spreken geen Spaans, ja ze willen nog wel cocaïne blijven gebruiken zonder opgeknoopt te worden en ze vinden de mensen hier ook maar niets (één heeft een zoontje van vijf, de ander komt net uit de bak) . We krijgen een beetje door, waarom mensen uit de USA (over het algemeen worden blanke mensen hier ´cheles´ genoemd) ´gringos´ genoemd worden, wat dan ook een negatieve connotatie heeft.

Na dit enerverende gesprek vermaken we ons nog prima in de club en gaan we terug naar ons hostel. We staan echter voor een dichte deur, de portier is volgens mij in slaap gevallen. Maar we krijgen hem wakker en kunnen na een leuke dag lekker gaan slapen.


08-10-2015
Woensdag stranddag. We lopen naar Mercado Subtiava (deze keer heb ik de weg bijna in één keer gevonden) en pakken de bus naar Las Peñitas. Hier eten we eerst bij de Lazy Turtle, opgezet door twee Canadezen, Val en Ryan, die destijds nog een stelletje waren. Ze hebben een papagaai: Taco. We worden vriendelijk onthaald, krijgen een fantastisch ontbijt (hoewel het al na het middaguur is) en ze hebben graag dat we een paar drankjes doen waar flink wat rum in zit. Prima, we kletsen een paar uur en lopen daarna door naar het strand (aan de Pacifische Oceaan) naar het strandtentje Playa Roca. De golven zijn ontzettend hoog, bijna twee keer zo hoog als Paul (die met zijn luttele 1,91 ook al niet bepaald klein is). Toch wagen we het erop. Zwemmen blijkt niet goed mogelijk te zijn, maar wel leuk. Door de sterke stroming en de hoge golven, maken we de gekste koprollen waarbij ik telkens bang ben dat ik m´n zwemkleding verlies. Het moet er vanaf de kant heel grappig hebben uitgezien om een ´chele´ in het water te zien die telkens kopje onder gaat en krampachtig haar broek omhoog probeert te houden.

Aan het eind van de middag gaan we nog terug naar Lazy Turtle, waar we nog een biertje pakken, kletsen en wachten op de bus om terug te gaan naar León. Ryan heeft volgens ons een beetje te veel op want hij roept luidkeels dat Taco dood mag vallen en dat die vogel nog eens op de barbecue belandt.

Terug in het hostel doen we nog wat zwemmen, douchen en kleren wassen. Ik ben tegen die tijd flink hangry. Daarom gaan we naar een ´Italiaans´ restaurant, dat flink duur blijkt te zijn en dus gaan we fantastische tapas eten in een ander restaurant tegen een fantastische prijs.

Morgen gaan we sandboarden van een vulkaan!