Nicaragua: León deel 2
Blijf op de hoogte en volg Lara
18 Oktober 2015 | Nicaragua, León
09-10-2015
Om 6:45 gaat de wekker. Vandaag gaan we volcano boarden! We ontbijten in het hostel en gaan om 8:00 weg, gekleed in onze beste hike-kleren, stevige schoenen (die toch niet zo stevig blijken te zijn) en rugtassen met de beschermende spullen. Eerst halen we Juan op, een Colombiaan met schitterende witte tanden, die in de real estate business zit, geld als water heeft en alles bestempelt als 'amaaaaazing'. Na ongeveer een uur komen we aan bij de Cerro Negro: een actieve vulkaan, 161 jaar oud en 728 meter hoog. Het ziet er beangstigend uit. Nadat we ons hebben ingeschreven, nemen we ons sandboard onder de arm en beginnen we aan de klim naar de top van de vulkaan. In het begin zijn er veel grote blokken waar je makkelijk kan staan, later wordt het pad los vulkaanmateriaal waardoor je makkelijk uitschuift. Desalniettemin zijn we na een klein uurtje boven en kunnen we om de krater heen lopen. We hebben een fantastisch uitzicht op de andere 7 vulkanen die om Cerro Negro liggen en de rest van het landschap. Ook zien we duidelijk de uitwerking van de laatste échte uitbarsting van Cerro Negro in 1970: er is een donker lavaspoor te zien die zich 2 kilometer landinwaarts uitspreidt. Nadat we hebben geposeerd voor wat foto´s en we de beschermende pakken hebben aangetrokken (inclusief beschermende brillen, bandanas en handschoenen) krijgen we de laatste instructies. Dan gaan we doen waarvoor we gekomen zijn: op een houten plank van de vulkaan af sjeezen.
Het is bizar en tegelijkertijd niet zo eng als ik had gedacht. Ik ga in het begin ook niet zo hard (Paul wel, die scheurt meteen als Michael Schumacher de berg af), maar na een tijdje krijg ik de smaak te pakken en durf ik zelfs om me heen te kijken. Schitterend om het landschap in een soort van vrije val zien. Het gaat hard en je zoeft zo de berg af!
Als we allemaal weer beneden zijn, doen we onze beschermende pakken uit en zien we hoe veel gruis er nog doorheen is gekomen. We zijn vies, maar opgetogen dat we dit hebben mogen doen en willen eigenlijk nog wel een keer (het is zo jammer dat ze geen kabelbaantjes hebben). Nadat we nog wat fruit krijgen, stappen we in de auto (die we trouwens wel nog even moeten aanduwen) en rijden we terug naar het hostel. Eerst maar douchen, zelfs uit m´n oren komen steentjes. Daarna gaan we wat eten en komen we ´s middags bij van de ervaring. ´s Avonds gaan we heerlijk sushi eten (ook wij kunnen maar zoveel rijst en bonen aan voordat het uit ons neus komt). De sushi is wel wat prijzig, maar de kwaliteit is er ook naar! Met wat goede cocktails erbij, is het een schitterende afsluiter van de dag.
10-10-2015
Paul heeft sinds het begin van de vakantie last van z'n oren en we besluiten eerst maar naar het plaatselijke ziekenhuis te gaan. Het blijkt een trieste bedoeling te zijn en hoewel we ons Spaans hier aan het verbeteren zijn, blijkt dat niet genoeg om uit te leggen wat er aan de hand is. We lopen daarom maar terug en eten wat. In het hostel bellen we een dokter die Engels spreekt. Die komt een half uurtje later op zijn scootertje aan. De dokter is een vriendelijke en grappige man die ons goed helpt. Paul krijgt een lading recepten mee en nadat hij die heeft opgehaald is het al vrij laat in de middag. besluiten we het ervan te nemen en blijven we in het hostel.
11-10-2015
Dit is onze laatste dag in León. We hebben het echt heel goed naar ons zin gehad hier en deze stad is tot nu toe onze favoriet. We nemen de taxi naar de busterminal en gaan weer naar het strand vandaag. Deze keer willen we een ander strand bekijken, namelijk Poneloya. In de bus zit een drietal Duitse meiden, die mij vuil aankijken maar geen genoeg kunnen krijgen van Paul. Als we uitstappen bij Poneloya blijkt het een mooi strand te zijn, maar ontbijt hebben ze niet. Ook zijn er niet veel leuke tentjes waar je op je gemak kan zitten. We besluiten om over het strand richting Las Penitas te lopen om weer naar Lazy Turtle te gaan. Het is een flinke strandwandeling en als we een uur later aankomen bij Lazy Turtle zijn we verkleurd en voornamelijk: hongerig. Wel zien we nog een kolibrie! Helaas is Lazy Turtle eigenlijk gesloten. Val en Ryan zitten er met hun aanhang, maar de keuken is dicht. Wel kunnen we wat meedrinken (het is nog voor het middaguur en zij zijn allemaal al redelijk het padje kwijt). Dit doen we dan ook en met behulp van een beetje alcohol hebben we een heel gesprek in het Spaans met de vriend van Val.
In het begin van de middag besluiten we toch maar eens te gaan ontbijten en we gaan weer naar Playa Roco. Paul heeft kip met friet en ik besluit voor de garnalen/vis-mix te gaan. Helaas blijkt dat alle ingredienten worden fijngemalen, in een cocktailglas worden gedaan, badend in limoensap met een flinke scheut azijn.
's Middags nemen we de bus terug, zwemmen we nog in het hostel en pakken we onze spullen. Morgen gaan we door naar Isla Ometepe.
Om 6:45 gaat de wekker. Vandaag gaan we volcano boarden! We ontbijten in het hostel en gaan om 8:00 weg, gekleed in onze beste hike-kleren, stevige schoenen (die toch niet zo stevig blijken te zijn) en rugtassen met de beschermende spullen. Eerst halen we Juan op, een Colombiaan met schitterende witte tanden, die in de real estate business zit, geld als water heeft en alles bestempelt als 'amaaaaazing'. Na ongeveer een uur komen we aan bij de Cerro Negro: een actieve vulkaan, 161 jaar oud en 728 meter hoog. Het ziet er beangstigend uit. Nadat we ons hebben ingeschreven, nemen we ons sandboard onder de arm en beginnen we aan de klim naar de top van de vulkaan. In het begin zijn er veel grote blokken waar je makkelijk kan staan, later wordt het pad los vulkaanmateriaal waardoor je makkelijk uitschuift. Desalniettemin zijn we na een klein uurtje boven en kunnen we om de krater heen lopen. We hebben een fantastisch uitzicht op de andere 7 vulkanen die om Cerro Negro liggen en de rest van het landschap. Ook zien we duidelijk de uitwerking van de laatste échte uitbarsting van Cerro Negro in 1970: er is een donker lavaspoor te zien die zich 2 kilometer landinwaarts uitspreidt. Nadat we hebben geposeerd voor wat foto´s en we de beschermende pakken hebben aangetrokken (inclusief beschermende brillen, bandanas en handschoenen) krijgen we de laatste instructies. Dan gaan we doen waarvoor we gekomen zijn: op een houten plank van de vulkaan af sjeezen.
Het is bizar en tegelijkertijd niet zo eng als ik had gedacht. Ik ga in het begin ook niet zo hard (Paul wel, die scheurt meteen als Michael Schumacher de berg af), maar na een tijdje krijg ik de smaak te pakken en durf ik zelfs om me heen te kijken. Schitterend om het landschap in een soort van vrije val zien. Het gaat hard en je zoeft zo de berg af!
Als we allemaal weer beneden zijn, doen we onze beschermende pakken uit en zien we hoe veel gruis er nog doorheen is gekomen. We zijn vies, maar opgetogen dat we dit hebben mogen doen en willen eigenlijk nog wel een keer (het is zo jammer dat ze geen kabelbaantjes hebben). Nadat we nog wat fruit krijgen, stappen we in de auto (die we trouwens wel nog even moeten aanduwen) en rijden we terug naar het hostel. Eerst maar douchen, zelfs uit m´n oren komen steentjes. Daarna gaan we wat eten en komen we ´s middags bij van de ervaring. ´s Avonds gaan we heerlijk sushi eten (ook wij kunnen maar zoveel rijst en bonen aan voordat het uit ons neus komt). De sushi is wel wat prijzig, maar de kwaliteit is er ook naar! Met wat goede cocktails erbij, is het een schitterende afsluiter van de dag.
10-10-2015
Paul heeft sinds het begin van de vakantie last van z'n oren en we besluiten eerst maar naar het plaatselijke ziekenhuis te gaan. Het blijkt een trieste bedoeling te zijn en hoewel we ons Spaans hier aan het verbeteren zijn, blijkt dat niet genoeg om uit te leggen wat er aan de hand is. We lopen daarom maar terug en eten wat. In het hostel bellen we een dokter die Engels spreekt. Die komt een half uurtje later op zijn scootertje aan. De dokter is een vriendelijke en grappige man die ons goed helpt. Paul krijgt een lading recepten mee en nadat hij die heeft opgehaald is het al vrij laat in de middag. besluiten we het ervan te nemen en blijven we in het hostel.
11-10-2015
Dit is onze laatste dag in León. We hebben het echt heel goed naar ons zin gehad hier en deze stad is tot nu toe onze favoriet. We nemen de taxi naar de busterminal en gaan weer naar het strand vandaag. Deze keer willen we een ander strand bekijken, namelijk Poneloya. In de bus zit een drietal Duitse meiden, die mij vuil aankijken maar geen genoeg kunnen krijgen van Paul. Als we uitstappen bij Poneloya blijkt het een mooi strand te zijn, maar ontbijt hebben ze niet. Ook zijn er niet veel leuke tentjes waar je op je gemak kan zitten. We besluiten om over het strand richting Las Penitas te lopen om weer naar Lazy Turtle te gaan. Het is een flinke strandwandeling en als we een uur later aankomen bij Lazy Turtle zijn we verkleurd en voornamelijk: hongerig. Wel zien we nog een kolibrie! Helaas is Lazy Turtle eigenlijk gesloten. Val en Ryan zitten er met hun aanhang, maar de keuken is dicht. Wel kunnen we wat meedrinken (het is nog voor het middaguur en zij zijn allemaal al redelijk het padje kwijt). Dit doen we dan ook en met behulp van een beetje alcohol hebben we een heel gesprek in het Spaans met de vriend van Val.
In het begin van de middag besluiten we toch maar eens te gaan ontbijten en we gaan weer naar Playa Roco. Paul heeft kip met friet en ik besluit voor de garnalen/vis-mix te gaan. Helaas blijkt dat alle ingredienten worden fijngemalen, in een cocktailglas worden gedaan, badend in limoensap met een flinke scheut azijn.
's Middags nemen we de bus terug, zwemmen we nog in het hostel en pakken we onze spullen. Morgen gaan we door naar Isla Ometepe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
